Canım,
Ne güzel kızsın sen! Ne yiğit dost. Tam kötülemişken,
yakışıksız naneler düşünürken çıkar gelirsin.
Yalancısın da. Kurban olayım o huyuna. Kendin
üzgün, bezginken, bana öyle görünmezsin. Yük, yük
dediğin bunlar işte canım. Durup dururken, müzik,
düşler, serseri firar duyuları ve günlük kahrolası bir
alay şu bu varken, kalkıp bi de beni çekip çevirmek.
Ulan İsa mısın ne? Severim oysa onu ama senin halın
başka. İsteyince daniska güzel de yazıyosun. Kokunu,
sesini, nefesinin tükürük karışan serinliğini duydum
âdeta. Atma! diycen ya, inan öyle işte. Her seferinde
bir hal olur bana. Nedir bu şendeki, sen daha iyi bilirsin.
Biliyorum hınzır oğlanın biriyim. İtlik ettiğim de
oluyor. Derken aklıma düşersin, utanır, ezilirim. Ama
günün birinde seni de dinlemiycem galiba. Canın
cehenneme! desene be! Hep çene bunlar!